Uczniowie mówiący na co dzień innymi językami niż język większości to sytuacja, która wkrótce w państwach UE stanie się normą, a w wielu regionach Europy ju nią jest. Co zrobić w sytuacji, gdy w klasie jest uczennica lub uczeń z tłem migracyjnym, który nie opanował jeszcze języka kraju większości? Chciałabym przedstawić szerszą perspektywę, w centrum której znajduje się edukacja włączająca.
Od kilku lat w socjolingwistyce promowane są podejścia, które odchodzą od pojmowania języka jako abstrakcyjnego systemu, a skupiają się na zasobach językowych (linguisitc repertoires) i ich różnych użyciach. Takim podejściem jest np. plurilingualism zaproponowany przez Suresha Canagarajah czy translanguaging forsowany przez Ofelię Garcíę. Chciałabym przybliżyć to ostatnie ze względu na to, że translanguaging jest ściśle związany z edukacją.
Był kiedyś taki subreddit What’s classy when you’re rich but trashy when you’re poor? Wiele osób wymieniało picie w ciągu dnia, niepłacenie podatków, kupowanie ciuchów z drugiej szafy. Ja bym dodała do tego wielojęzyczność.
Językozaur 