W 2018 r. odkryłam, że nie ma popularnonaukowych książek o językoznawstwie. Chciałam coś polecić mojemu wtedy chłopakowi, który jest fizykiem, żeby lepiej zrozumiał, co studiuję i czym się zajmuję. O fizyce nietrudno coś znaleźć, ale o językoznawstwie? Jest ich niewiele, zwłaszcza takich napisanych przez polskich autorów kierowane do polskiej czytelniczki. To trochę nie fair. Sytuacja zmienia się w 2020, kiedy opublikowani zostają "Języczni".
Czytacie krótkie historie o tym, jak ktoś odwiedza ojca lub jak ktoś chodzi sobie nago po mieszkaniu, jedzie pociągiem czy opiekuje się chorym psem. W trakcie czytania czujecie, że jest Wam coraz mniej komfortowo i na końcu okazuje się, że te opowiadania sięgają do czegoś bardzo niewygodnego. Takie miałam wrażenia czytając “Faunę Północy” Andrei Lundgren… Czytaj dalej Co mają wspólnego czeskie i szwedzkie opowiadania?
Po tetralogii neapolitańskiej i „Czasie porzucenia” sięgnęłam po „Zakłamane życie dorosłych”. Wyobrażam sobie, że autorka ma na stole wielką planszę z postaciami ze wszystkich powieści i pisząc książkę wybiera sobie, z czyjej perspektywy napisze opowieść, a kto znajdzie się na drugim planie. Tym razem narratorką jest Giovanna, którą poznajemy jako posłuszne dziecko z dobrej neapolitańskiej… Czytaj dalej Nie śpię, bo czytam kolejną książkę Ferrante
Rutu Modan w siedmiu krótkich historiach przenosi nas niby do Izreala, ale bardziej w świat absurdu i groteski, która jest odzwierciedlona również w ilustracjach. Lektura każdego z tych komiksów może rozbawić, niemniej zostawia też uczucie niewygody. Rutu Modan, "Jamilti i inne historie", wydała Kultura Gniewu Młoda pielęgniarka jest świadkiem zamachu w centrum Tel Awiwu, siostry… Czytaj dalej Co to znaczy „Jamilti”? Rutu Modan i jej siedem historii
Květa niedawno pochowała męża i znajduje dziwny sposób, by sobie poradzić z samotnością. Buduje w swojej willi tytułowe doupě (kryjówkę, jaskinię, pieczarę). W tej kryjówce zamieszka ktoś, kto wysłucha historii jej życia, czy tego chce, czy nie. Po drugiej stronie ulicy na ławce przed wietnamskim sklepem siedzi Hoang obserwująca poczyniania Květy. Od parunastu lat mieszka w Pradze, ale kurczowo trzyma się wspomnień ze swojego rodzinnego Hanoi. Z kolei gdzieś w USA chemioterapia Akiko nie przynosi rezultatów, jej mąż Hideki nie jest w stanie wytrzymać choroby żony, więc udaje się w podróż po świecie.
Jak się dowiemy z okładki, to pewnie jedyny na świecie komiks o przekładzie i pracy tłumacza. Warto więc zajrzeć do takiej unikatowej publikacji ;).
Tamarę Łempicką zastajemy w momencie poszukiwań idealnej modelki do swojego obrazu. Autorki książki Virginie Greiner i Daphne Collignon, pokazują Łempicką u progu czasów jej świetności: bywa w paryskich salonach, obraca się w kręgu wpływowych ludzi, kolejne markizy zamawiają u niej portrety. W tle rozgrywa się małżeński dramat – związek Łempickich po emigracji z Petersburga do Paryża powoli rozpada się w atmosferze kłótni i wzajemnego niezrozumienia.
Gogola zabiera nas w świat kilkuletniej dorastającej Weroniki, która opowiada o swoim dzieciństwie na śląskiej wsi. Mimo że autorka-narratorka przedstawia ten czas i tę przestrzeń z dziecięcą szczerością i otwartością, cała historia jest podszyta próbą zrozumienia śmierci.
Kiedy emigrowałam do Niemiec, niewiele wiedziałam o literaturze niemieckiej. Moja znajomość kończyła się na Günterze Grassie. Nie wiedziałam też nic w ogóle o kulturze niemieckiej, ostatni niemiecki film, jaki widziałam to Goodbye Lenin a z muzyki słuchałam tylko Rammsteina. Jeśli chodzi o filmy, to nic się nie zmieniło, nadal nie obejrzałam żadnej nowszej niemieckiej produkcji,… Czytaj dalej Książki, które przeczytam, jak tylko nauczę się niemieckiego
Językozaur 