Tamarę Łempicką zastajemy w momencie poszukiwań idealnej modelki do swojego obrazu. Autorki książki Virginie Greiner i Daphne Collignon, pokazują Łempicką u progu czasów jej świetności: bywa w paryskich salonach, obraca się w kręgu wpływowych ludzi, kolejne markizy zamawiają u niej portrety. W tle rozgrywa się małżeński dramat – związek Łempickich po emigracji z Petersburga do Paryża powoli rozpada się w atmosferze kłótni i wzajemnego niezrozumienia.
Osią historii jest poszukiwanie kobiety, której ciało sprosta oczekiwaniom malarki. Artystka wdaje się w kolejne przelotne romanse, rozmawia o sztuce z Andre Gidem, w międzyczasie zajmuje się swoją córką i kłóci się z mężem, któremu przeszkadza jej niezalenożność.
Komiks oddaje niewielki skrawek życia Łempickiej i kończy się w momencie zapowiadającym kolejne sukcesy malarki w latach 30. W dalszej części książki dostajemy krótką biografię Łempickiej, która tłumaczy jej sukces przed II wojną światowej i brak zainteresowania jej twórczością po niej.
Magnetyzujące wręcz ilustracje są utrzymane w sepii i roją się od sylwetek – ludzie są na pierwszym planie i w tle. Nawet kiedy na plansza pokazuje Łempicką samą w pracowni, bohaterka otoczona jest postaciami ze swoich obrazów. Te wciąż zmieniające się postaci pokazują Łempicką w ruchu, wiecznie szukającą nowej inspiracji.
Twórczość Łempickiej przez chwilę zapomniana już na dobre wróciła do łask, styl malarki można rozpoznać w mgnieniu oka. Komiks dopełnia wiedzę nie tylko o samym malarstwie i inspiracjach Łempickiej, ale też jej losach w Europie i w Ameryce.
***
Tamara Łempicka, Virginie Greiner i Daphne Collignon, przekł. Paweł Łampiński, wyd. Marginesy, Warszawa 2019.
Językozaur 